(p. 17) aṃśamu amṣamu. [Skt] n. A share, part, portion, a fraction; the denominator of one; a degree of latitude or longitude (Geog.); a subject భాగము, విషయము, దేవుని యంశమున పుట్టినవాడు he who is born from a portion of the deity, he who is of divine origin; అంశపురుషుడు a fortunate man, a man of talent or parts. వర్ణనాంశము a descriptive part or passage in a poem. ఈ అంశము నాకు తెలుసును I am acquainted with this subject. ఈ అంశములో in this respect. వాడు అన్ని అంశములు తెలిసినవాడు he knows every thing. అంశచక్రము a table consulted by astrologers in casting nativities, an astrological diagram for ascertaining the degree of the sun in any sign. దశాంసము the tenth part; అంశసవరణ = reduction of fractions; అంశనీయము or అంశ్యము = that which is divisible.

(p. 28) accu aṭṭsu. n. A stamp, a form for printing or for any other impression, a type, a printing press. An axle-tree. A mould. The handle of a handmill, A weaver's reed or stay. An image, or picture. ప్రతి రూపమును కల్పించేటిది, ఇరుసుమాను, తిరగటి పిడి, బట్ట వేసేటందుకు సాధనమైనది, ప్రతిబింబము. పోత అచ్చు the mould wherein clay or metal is cast. ఇటికె అచ్చు the box or mould used in making bricks. అచ్చక్షరములు printed letters. అచ్చువేయు to print. ఇంకా అచ్చువేయని unprinted, unpublished.అచ్చువేసేవాడు a printer. అక్షరాల అచ్చులు types of letters. బెల్లపు అచ్చు a square mould into which boiled treacle is poured, and thus formed into cakes. అచ్చుబెల్లము a lump of jaggery, అచ్చొత్తు to seal, impress with a mark, to print అచ్చుకూటము (a Madras word,) A printing press office ముద్రాశాల. అచ్చుబల్ల the frame on which a weaver's reed is fixed. అచ్చువేసినయెద్దు a 'brahminy' bull that is marked or stamped and is allowed to wander at large, as consecrated to the deity. అచ్చుకట్టు or అచ్చుకట్టువేయు v. a. To prepare land for wet cultivation by throwing up banks to divide it into plots, partitions or beds. మళ్లుగా ఏర్పరచు అచ్చుకట్టించినమడి or అచ్చుకట్టు పొలము a field which is divided into beds for wet cultivation. అచ్చులపోయు to find yarn on the frame for weaving (Cuddapa.) అచ్చుగా aṭṭsu-gā. [Tel.] adv. Precisely, exactly, clearly, evidently. 'పిచ్చుకపై బ్రహ్మాస్తము నచ్చుగ దొడిగినవితాన.' T. iv. 22.

(p. 39) aṇima aṇima. [Skt.] n. A mote. One of the supernatural faculties, extreme minuteness, invisibility, the subtle and invisible state assumable by a deity. అణుత్వము.

(p. 46) adhidēvata adhi-dēvata. [Skt.] A presiding or tutelary deity.

(p. 47) adhiṣṭhiñcu adhi-sṭhinṭsu. [Skt.] v. n. To reside, be in. ఆశ్రయించి ఉండు, ఆవహించి ఉండు. అధిష్ఠానము adhi-sṭhānamu. [Skt.] n. Abode, residence, residing in. The place of abode. ఆశ్రయించి ఉండడము, ఉనికిపట్టు. అధిష్ఠానదేవత n. a tutelary or guardian deity, a presiding deity. విద్యాధిష్ఠానదేవత n. the patron of learning. అధిష్ఠాన n. One who takes up a residence.

(p. 52) anilamu anilamu. [Skt.] n. Wind, breeze. వాయువు, గాలి, అనిలప్రకృతి the nature of wind or air. అనిలుడు aniluḍu. [Skt.] n. The god of air. వాయుదేవుడు. అనిలులు anilulu. n. plu. Subordinate deities: forty-nine of these form one class, the Anilas or winds. ఏకోనపంచాశద్వాయు గణము, అష్టవసుభేదము.

(p. 74) amaruḍu a-maruḍu. [Skt.] n. An immortal, a god. నిర్జరుడు. అమరావతి the Immortal city. Name of Indra's abode. అమర్త్యుడు a-martyudu. [Skt.] n. An immortal, a deity, a god. నిర్జరుడు.

(p. 93) avatariñcu ava-tarinṭsu. [Skt.] v. n. To come down, to get down into. దిగు. To be born. పుట్టు. To appear, to put on a form, to become incarnate. అవతారమెత్తు. విష్ణువు మత్స్యముగా అవతరించెను Vishnu appeared as a fish. కృష్ణుడుగా అవతరించెను he was born as Krishna, or he appeared as Krishna or he put on the form of Krishna. అవతారము ava-tāramu. [Skt.] n. Incarnation, metamorphosis. The descent of a deity from heaven in a particular shape, the appearance of any deity upon earth, origin. దేవుడు రూపాంతరమును ఎత్తడము. విష్ణువు ఎత్తిన దశావతారములు the ten incarnations of Vishnu. రామావతారమెత్తినప్పుడు when he appeared on earth as Rama. వాడు గర్వావతారము he is pride incarnate, అది క్షామావతారము she is the genius of famine. (Shakesp. 2. Hen. IV. act. 3.) 'famine in the abstract, famine embodied, or personified.' అవతారపురుషుడు avatāra-purushuḍu. n. A god man, a divinē being in human form. మహాత్ముడు.

(p. 120) ārati ārati. [Tel.] n. An oblation or wave offering, an offering of lights or of water, turmeric and chunam waved over a deity or over any individual to take off the supposed ill effects of the evil looks. హారతి or మంగళహారతి. (This ceremony answers to lustration or sprinkling with holy water.)

(p. 126) āvahamu ā-vahamu. [Skt.] adj. That which produces. కలిగించునది. భయాహము producing or causing fear. ఆవహించు or ఆవహిల్లు āvahinṭsu. v. n. To arise in the mind, as joy or any passion. To enter as a spirit into the body, the spirit of a deity to possess an idol. వానిని పిశాచము ఆవహించినది a devil seized him.

(p. 127) āvāhanamu āvāhanamu. [Skt.] n. Calling, attraction (as opposed to విసర్జము repulsion.) The invocation (of the deity or evil spirits by mystical words, the bringing down the spirit of a god into an image.)

(p. 127) āvēśamu āvēṣamu. [Skt.] n. Possession. Inspiration (by the deity), possession (by evil spirits), fury, demoniac frenzy. అతనికి ఆవేశము వచ్చినది he is possessed. ఆవేశనము āvēsanamu. n. A manufactory or workshop పట్టడ. ఆవేశించు āvēṣinṭsu. v. a. To enter in, to possess (as a demon does.) ప్రవేశించు, చొచ్చు. ఆవేష్టకము āvēshṭakamu. n. A hedge, fence or enclosure. ముండ్లకంచె.

(p. 169) urumu urumu. [Tel.] v. n. To thunder. ఉరిమి చూచె he looked daggers. ఉరుము n. Thunder. A sort of drum. To cry avaunt. వీరహుంకారము. ఉరుము పోయించు to celebrate a feast in honor of a rustic deity when a village is to be founded. ౛ాతరచేయు.

(p. 178) ṛbhuvu ṛibhuvu. [Skt.] n. A deity. వేల్పు. Vasu. v.3. ఋభుక్షుడు ṛibhukshuḍu. n. Indra.

(p. 204) aiśvaryamu aiṣvaryamu. [Skt. from ఈశ్వర] n. Riches, wealth, prosperity. కలిమి, సంపద. అష్టైశ్వర్యములు the eight super-natural perfections or attributes of the deity as summed up in this verse. అణిమామహిమాచైవ గరిమాలఘిమాతథా ప్రాప్తిః ప్రాకామ్యమీశత్వం వశిత్వంచాష్టభూతయః. That which is 1, fine as an atom, 2, of prodigious vastness, 3, of great weight, 4, light as ehter, 5, omnipotent, 6, free, 7, supreme, and 8, under control. ఐశ్వర్యవంతుడు aiṣvarya-vantuḍu. adj. An opulent or prosperous man.