(p. 1147) vākku or వాకు vākku. [Skt.] n. Speech, speaking. A word, పలుకు, మాట. 'పాలవంటి వారుపన్నుబెట్టెడువారు, వాకెరుగరుకాపవారు.' Vēma. 1314. మనోవాక్కాయకర్మంబుల by mind, word, limbs or acts. వాగ్దత్తము a promise. వాగ్దానము giving a promise. వాక్సహాయము interest, recommendation వాక్పటుత్వము power of speech, eloquence. వాకొను vā-konu. v. a. To tell, say, utter, speak. చెప్పు, మాటాడు. To cry out. అరచు. వాక్పతి or వాగీశుడు vāk-pati. n. Lord of speech. A name of Brahma or of Brihaspati, బ్రహ్మ, బృహస్పతి. An eloquent person. కవీశ్వరుడు. వాక్యము vākyamu. n. A sentence, కర్తృకర్మ క్రియా సంబంధముగల పదసమూహము. Speech, a word, utterance, dictate. మాట. (In astronomy,) the process for astronomical computations. వాక్రుచచ్చు vā-kruṭsṭsu. (వాకు+కూర్చు.) v. a. To say, utter. చెప్పు. To name, పేరుచెప్పు. 'గారాబుసంతతిగలుగమి మనకుస్థిర మపుత్రత్యగతిర్నాస్తియనుచు వరవేద వాక్యముల్ వాక్రుచ్చుచుండు.' L. iii. 105. వాక్సరణి vāk-saraṇi. n. The course of conversation. వాగ్ధోరణి. వాగ్జాలము vāg-jālamu. n. A mass of words, loquacity. శబ్దచచయము, వాగ్దేవత or వాగ్దేవి vāg dēvata. n. The goddess of speech, Sarasvati, సరస్వతీదేవి. వాగ్ధాటి vāg-dhāṭi. n. Readiness of speech, వాగ్ఝరి. వార్బంధనము vāg-bandhanamu. n. Silencing, stopping any one's speech. నోరుమూయడము. వాగ్మి vāgmi. n. A man of eloquencce an orator. One who is talkative, or talks much. నలుగురిలో నిర్భయముగా మాట్లాడేవాడు, యుక్తి యుక్తముగా మాట్లాడువాడు. మాటకారి వాగ్వాదము vāg-vādamu. n. A verbal dispute or altercation, an argument. వాక్కలహము. వాఙ్మూలము vāng-mūlamu. (from వాక్ mouth and మూలము origin.) n. A deposition, an oral statement. వాచాచెప్పినది వాచాచెప్పినదానిని వ్రాసినది. వాఙ్మూలము వ్రాయించు or ఇచ్చు vāng-mūlamu-vrā-yinṭsu. v. n. To depose, to make a deposition. వాఙ్మూలము వ్రాసికొను to take down a deposition. వాఙ్మూలముగా vāng-mūla-mu-gā. adv. Orally, by word of mouth. నోటిమాటగా.