(p. 1390) huṅkariñcu or హుంకారించు hum-kar-inṭsu. [Skt.] v. n. To cry ha! To shout, to yell, to utter a menacing sound. భయంకరముగా హమ్మను. హుంకారము or హుంకృతి hum-kāramu. n. Uttering a menacing sound. Huzzas, roars, hurrahs, warwhoops. గర్జన, భయంకరముగా హుమ్మని అరవడము, విక్రమసూచకశబ్దము. 'ధిక్కారలీలా చమత్కార హుంకారముల్ ఘోరమైమీర.' N. vi. 278. హుంకారపక్షి hum-kāra-pakshi. n. A Sun-bird or honey-bird, తేనెపిట్ట. హుంకారి hum-kāri. n. He who shouts or yells. హుంకారము చేయువాడు. ఘనాహంకార హుంకారులై shouting with pride.