(p. 1165) vikṛtamu vikṛitamu. [Skt. from వికారము.] adj. Changed, altered, transformed. Imperfect, deformed, fried. వికారమైన, విరూపమైన, విజాతీయమైన, వికలాంగమైన. 'వివిధ పాపాత్ములు వికృతశరీరులై యాతనాబాధితులగుటమానె.' M. XVIII. i. 39. 'పరువడి వికృతరూపముననయోధ్యకరిగి.' ND. iv. 496. వకృతి vikṛiti. n. Change, transformation, metamorphosis; distortion, depravity. వికారము, కించిత్ప్రకృత్యన్యధాభావము, వికాసక్షోభవిక్షేపమనోజాత వికారము. In grammatical treatises this name is applied to the Telugu language, as distinguished from అద్యప్రకృతి the Sanskrit. 'వికృతి బాసిన నాకువేషమేమిటికి.' L. xvii. 64. The name of a Telugu year.