(p. 66) aprāśyuḍu a-prāṣyuḍu. [Skt.] n. An outcaste, he who is not fit to eat with others. అపాజ్తేయుడు, భ్రష్టుడు.

(p. 87) alabalamu ala-balamu. [Tel.] n. An outcry, a noise. కలకలధ్వని, వ్యాకులము, సద్దు, చప్పుడు, రొద, గొల్లు. 'విభునితనవెన్కనుంచుక వింతవారులేరుగా యంచుసదనంబు పారజూచి యలబలము లేని నిజమంది రాంగణమున.' T. iii. 128.

(p. 299) kulamu kulamu. [Skt.] n. A caste, class or tribe తెగ. A genus or tribe of animals జాతి. Family. People. Rank. వంశము. బాలికాకులము girls (generically considered.) కులక్రమాగతము hereditary. కులకము kulakamu. n. Protraction of the government of the verb through several connected stanzas, contrary to the practice of closing the sense with each verse. ఒక క్రియతో ముగియు పద్యముల సమూహము. కులకాంత kula-kānta. n. An honourable wife. కులకాయకము kula-kāyakamu. n. The trade of one's caste: one's family business. కులజుడు kulajuḍu n. One of good caste or honourable descent. కులధర్మము kulaṭa. n. An adulteress జరస్త్రీ. కులధర్మము kula-dharmamu. n. A practice or observance peculiar to a tribe or family; duty peculiar to a caste or race. A caste rule. కులపర్వతము. kula-paravatamu. n. One of the principal mountains, which are మహేంద్రము, మలయము, సహ్యము, శుక్తిమంతము, గంధమాదనము, వింధ్యము, పారియాత్రము. ప్రధానపర్వతము. కులపాలిక kula-pālika. n. A girl given away in marriage by her parents తల్లిదండ్రులచేనిచ్చి పెండ్లిచేయబడినస్త్రీ. కులవతి or కులస్థురాలు kula-vati. n. A woman of one's own caste. ఆమె నా కులవతికాదు she is not of my caste. కులవిద్య kula-vidya. n. The science or knowledge peculiar to one's caste. కులసతి, కులస్త్రీ kula-sati. n. An honourable wife. కులస్థుడు kulaṣthuḍu. n. A man of the same caste. పదిమంది కులస్థులు neighbours, people of one's caste. కులస్థురాలు a woman of one's own caste. కులహీనుడు kula-hīnuḍu. n. An outcaste. కులాచారము kulā-chāramu. n. The proper duty or profession of a caste or family.

(p. 403) caṇḍāluḍu or చాండాలుడు chanḍāluḍu. [Skt.] n. A outcaste. A Chanḍāla or Pariah. See మాల. adj. Heathen, savage, stubborn, obdurate. చండాలగుణము a nasty disposition, stubborness. కర్మచండాలుడు one who acts as a savage. జన్మచండాలునికి కాలాంతరమునందు మోక్షముకలదు, కర్మచండాలునికి ఏనాడును లేదు the base by birth may in time attain heaven: the base in life never can.

(p. 763) pukāru or పుకారా pukāru. [H.] n. A rumour. An outcry, alarm, uproar.

(p. 874) bahiḥ bahih. [Skt.] n. The outside. బహిని on the outside. బయట. 'బహిని సూత్రతతికి బరగలింగముగట్టి.' Vēma. 940. బహిత్రము bahitramu. n. A kind of boat, యానపాత్రవిశేషము. బహిపడు bahi-paḍu. v. n. To be expelled, to be excommunicated, to be outcast. వెలివేయబడు. 'బహిపడ్డద్విజున కల్సపుపాచితంబిడి.' A. vi. 91. టీ వెలిబడిన బ్రాహ్మణునికి స్వల్పప్రాయశ్చిత్తము చేసి. బహిపెట్టు bahi-poṭtu. v. a. To excommunicate, to put out of caste, వెలివేయు. బహిరంగము bahir-angamu. n. An external organ, వెలుపటి అవయవము. Publicity, notoriety, exposure, publication. adj. Made known, made public, బయలుపడిన. బహిరంగముచేయు bahir-angamu chēya. v. a. To make known or public. బహిర్ద్వారము bahir-dvāramu. n. An outer door, or principal gate. తలవాకిలి. బహిర్దేశము or బహిర్భూమి bahir-dēṣamu. n. The skirts (of a village:) used as a necessary in the villages, hence the word denotes a privy. బహిర్భూమికి పోవు bahir-bhūmiki-pōvu. v. n. To go to stool. బహిర్లాపి bahir-lāpi. n. An elliptical question which suggests the answer in other words, ఉత్తరము వేరుమాటలందు అణగి యుండునట్లు అడుగునట్టి విషమ సమస్య. 'సీ రాజుల కెటువంటి రత్నముల్ ప్రియమగు గాయలేచెట్ల వికరులమ్రింగు.' బహిర్వాసము or బైరవాసము bahir-vāsamu. n. A cloak or upper garment. బహిష్కరించు bahish-karinṭsu. v. a. To expel from a caste or sect: to degrade or excommunicate. బహిష్కారము or బహిష్కరణము bahish-kāramu. n. Expulsion, degradation: excommunication from sect or caste. వెలివేయడము. బహిష్కృతుడు bahish-kṛituḍu. adj. Expelled from caste, excommunicated. వెలివేయబడిన (వాడు.)

(p. 881) bāhyamu bāhyamu. [Skt.] adj. Lying outside, that which is excluded, outer, external, public. వెలుపలిది, వెలియైనది. బాహ్యుడు bāhyuḍu. n. One who is outside, an outsider, an outcaste. శ్రుతిబాహ్యులు those who are not allowed to hear the Vedas, excommunicated people.

(p. 930) bhraṣṭamu bhraṣhṭamu. [Skt.] adj. Fallen, lost, depraved, fallen from virtue. ౛ారిన. భ్రష్టు or భ్రష్టుడు bhraṣhṭu. n. One who has fallen from. కులభ్రష్టుడు one who is excommunicated, an outcast. దేశభ్రష్టుడు one who has lost his kingdom, one who is driven from his country.

(p. 971) mātaṅga mātanga. [Skt.] adj. Outcaste pariah. చండాల మాతంగము mātangamu. (born from మతంగుడు a Rishi.) n. An elephant, ఏనుగు. మాతంగత్వము mātangatvamu. n. The Pariah state. చండాలత్వము. మాతంగత్వముదాల్చి assuming the form of an outcaste. మాతంగి mātangi. n. The goddess Pārvati, పార్వతి. The wife of Vasishṭha, వసిష్ఠునిభార్య. A syren. fairy nymph; a she-devil. A Pariah woman, చండాలస్త్రీ. HD. ii. 2561. A woman who sells or serves wine. The name of the tutelary goddess of the Madras boaṭmen. మాతంగి mātangi. n. A kind of shrub. మాతంగుడు or మతంగుడు mātanguḍu. n. A pariah, మాలవాడు.

(p. 979) māla māla. [Tel. from మయిల.] n. A pariah, an outcaste, చండాలుడు. adj. Pariah, outcaste. Vile, base. చండాల. మాలకాకి the jungle crow. In some compounds it is equivalent to dog (as dog-rose), thus: మాలతులసి the wild tulasi. మాలడేగ an inferior sort of hawk. మాలతాచు the lesser sort of viper. మాలసతి a Pariah woman. మాలకూతలు base language. మాలపల్లె a Pariah village. మాలడు mālaḍu. n. A Pariah. చండాలుడు, మాలవాడు. మాలది or మాలెత māladi. n. A Pariah woman. చండాలస్త్రీ. మాలనూలు māla-nūlu. n. Fine thread spun by Pariahs, and used in weaving muslin. మాలరికము mālarikamu. n. The being a Pariah. చండాలత్వము. 'ఉద్దండతమాలరికంబును దండిగననుజెందె.' UH. iv. 91.

(p. 1038) mottu mottu. [Tel.] v. a. To beat, smite, thrash. కొట్టు. 'కత్తులుకేడెముల్ కరముల దాల్చి, మొత్తిదైత్యులశిరంబులుడుల్లగొట్టి.' Venkaṭāchala Maha. Page. 171. To cut, నరుకు. n. A blow, దెబ్బ. మొత్తించు to cause to beat, కొట్టించు. మొత్తులాడు mottu-l-āḍu. v. n. To fight, dispute or quarrel. కొట్లాడు. 'పుణ్యాహతండులములకు మొత్తులాడి.' A. vi. 91. మొత్తుపడు mottu-paḍu. v. n. To be beaten, కొట్టుపడు, కొట్టబడు. మొత్తికొను or మొత్తుకొను motti-konu. v. n. To beat one's own head or mouth in despair. To lament or wail. అక్కడికి పోవద్దని మొత్తుకొంటిని I entreated him not to go there. 'అసురుసురనుచు నడునెత్తి మొత్తుకొనుచు.' Jagann. ii. 63. మొత్తుకోళ్లు mottu-kōḷḷu. n. Lamentations, howling, outcries, wailing. ఏడ్పు, పెడబొబ్బలు.

(p. 1042) morra or మొర morra. [Tel.] n. A cry, scream, outcry, wailing, lamentation, complaint. ఆర్తనాదము. 'ధరణీశతగదనుచు తామొర్రలిడగ.' BD. iv. 1961. దొంగలువచ్చిపడగానే కుయ్యోమొర్రో అని అరిచినారు on being attacked by the thieves they screamed out. మొర్రోయనియేడ్చు to howl, cry, vociferate. నేను మొర్రోవద్దని చెప్పితిని I cried 'Alas! do not do this.

(p. 1408) rabbaru or లబ్బరు rabbaru. [Eng. ' rubber. '] n. India rubber, caoutchoue, gum elastic. సాగుబంక.

(p. 1389) hīnamu hīnamu. [Skt.] adj. Bad, low, mean, vile, base. Left, abandoned. తుచ్ఛమైన, నీచమైన, వర్జితమైన, విడువదగిన, రహితమైన, లేని. In compound words it denotes Bereft of, without, destitute or deprived of, free from. హీనవృత్తి a mean occupation. అతడు హీనదశలోనున్నాడు he is in low circumstances. హీనస్వరము a low voice. హీనజాతియైన degraded, outcast. హీనజాతివాడు an outcast. 'హీనప్రజ్ఞుడు.' M. XII. iii. 328. హీనత, హీనత్వము or హైన్యము hīnata. n. Lowness, meanness, baseness. Want, defect, నీచత్వము, అల్పత్వము, లోపము, లేమి. బలహీనత weakness, debility. బుద్ధిహీనత foolishness. 'హీనస్థానమున విభవహీననత నిట్లుండి.' M. XII. iv. 414. 'ఆచారహీనత యతిలోభము.' M. XIII. iv. 305. హీనరాశి hīna-rāṣi. n. The lowest part of a rick or heap. హీనవాది hīna-vādi. n. The loser in an argument or law suit. ఓడినవాడు. వారు హీనవాదులయిరి they came off losers. హీనుడు hīnuḍu. n. A low, mean or base man. (In composition) he who is without, destitute of, or deprived of. అల్పుడు, నీచుడు, రహితుడు. అంగహీనుడు he who is defective in a limb, he who is crippled. వస్త్రహీనుడు he who is without clothes. కులహీనుడు a man of low caste. బుద్ధిహీనుడు he who is without wisdom. రూపహీనుడు he who is devoid of beauty. ధనహీనుడు. a penniless man, a poor man. లజ్జాహీనుడు he who is without shame.