(p. 28) accāḷi or అచ్చాళు aṭṭsāḷi. (K) One who lives a single life, an unmarried person. ఒంటిమనిషి, ఏకాంగిగా మండేవాడు, సంసారపు పీకులాటలేనివాడు అచ్చాళుగానుండు or అచ్చాళిగానుండు to be alone, to be quiet, free from perturbation. 'చారుశిలాముఖ్యజలజలోచనల, చేరికాబంధుల చెలులనీక్షణమె, పగరకుజొరరాక బహుదుర్గమార్గ, మగుకోహళమహర్షి యాశ్రమస్థలిని, జేరిచి మనము నిశ్చింతనేతెంచి, యారూఢిబలయుక్తి నచ్చాళిగాగ, అనికిసన్నద్ధులమై యందమవల.' Pātivratya. 35.

(p. 49) ananyamu an-anyamu. [Skt.] adj. One, sole, without any other, same, identical. ఏకమైన, అనితరమైన, అదే అనన్యవిషయము exclusively applicable. అనన్యగతికుడు n. He who has only one refuge or asylum. వేరేగతిలేనివాడు. అనన్యాదృశము n. adj. Not seen elsewhere. Unparalleled, prodigious, strange. అసమానమైన, వింతైన.

(p. 51) anāmadhēyuḍu a-nāmadhēyuḍu. [Skt.] n. A nameless fellow, an insignificant fellow, a mere cipher. A mere nobody, one of no repute, ఊరు పేరు లేనివాడు, అప్రసిద్ధుడు.

(p. 51) anāyakamu a-nāyakamu. [Skt.] adj. n. Being without a leader. Used for అరాజకము. Anarchy, misrule, confusion. అనాయకుడు n. He who is forlorn or helpless. దిక్కుమాలిన వాడు, నాధుడు లేనివాడు.

(p. 61) apatnīkuḍu a-patnīkuḍu. [Skt. from పత్ని.] n. A widower. పెండ్లాము లేనివాడు.

(p. 64) aputruḍu or అపుత్రవంతుడు a-putruḍu. [Skt.] n. He who is sonless. కుమారులు లేనివాడు.

(p. 70) abhimānamu abhi-mānamu. [Skt.] n. Pride, self-esteem, haughtiness Patronage, protection. Affection, regard, care, love, favour. గర్వము, సంరక్షణ, విశ్వాసము, దేశాభిమానము love of one's own country, patriotism. వాడు దేహాభిమానము కలవాడు he pays great attention to his own ease. he is luxurious. అభిమానపుత్రుడు one who passes for one's son, or is looked upon as a son, or, supposed to be his child. అభిమానపుత్రత్వము an understood or attribute sonship. తమ అభిమానము కావలసినది I beg your patronage. నా యందు నిండా అభిమానముగా జరిగించినాడు he has treated me honourably. ఒకని మీద అభిమానము ఉంచు to be partial to a person. అభిమానము లేనివాడు one without affection; unkind అభిమాని n. He who loves. విశ్వాసము గలవాడు. మతాభిమాని a bigot. కులాభిమాని one who stands up for his caste. దేశాభిమాని the advocate for his country, he who loves his country, a patriot. అభిమానించు v. a. To honor, favour, protect, patronise, regard with kindness. గొప్ప చేయు, గౌరవించు.

(p. 92) avajña ava-gna. [Skt.] n. Disregard, contempt. అనాదరము, తిరస్కారము. అవజ్ఞత ava-gnata. [Skt.] n. Ignorance, stupidity, folly. అజ్ఞత, తెలివిలేమి. అవజ్ఞుడు n. An idiot, a fool. అజ్ఞుడు, తెలివి లేనివాడు.

(p. 97) avinītuḍu a-vi-nītuḍu. [Skt.] n. A wicked man. దుష్టుడు, వినయము, లేక, నీతిలేనివాడు.

(p. 97) avivēkamu a-vivēkamu. [Skt.] n. Want of sense or judgement, absence of discrimination, ignorance, imprudence, blindness of heart, folly, తెలివిలేమి, అవివేకము adj. Undiscriminating. foolish, blundering. తెలివిలేని. అవివేకి a-vivēki. n. A fool, a blockhead. తెలివిలేనివాడు.

(p. 98) aśanamu aṣanamu. [Skt.] n. Food, boiled rice, subsistence. అన్నము, భోజనము. ఆశనానికి లేనివాడై being without bread to eat. మాంసాశనుడు he who eats flesh. ఆశనాతురుడు. n. He who is hungry. క్షుథితుడు, ఆకలిగొన్నవాడు.

(p. 98) aśarīravāṇi a-ṣarīra-vāṇi. [Skt.] The speech of an invisible being, a voice from heaven. ఆకాశవాక్కు. అశరీరి a-ṣarīri. n. A spirit, an incorporeal being. దేహము లేనివాడు. 'తనకునబ్బాలుచే చావుగలదని యశరీరి చేవిని' (Vish. viii. 78.) being warned by a voice from heaven that this child should cause his death.

(p. 102) asahāyata a-sahāyata. [Skt.] n. Loneliness, solitude, the life of a hermit. ఒంటి, అసహాయశూరుడు a-sahāyaṣūruḍu. n. He who fights single-handed. అసహాయుడు a-sahāyuḍu. n. He who is friendless, he who is single-handed. ఒంటిగాడు, రెండోమనిషి సహాయము లేనివాడు.

(p. 102) asahiṣṇuḍu a-sahishṇuḍu. [Skt.] n. He who is impatient. తాళలేనివాడు. అసహిష్ణుత n. Impatience. ఓర్వలేమి, తాళలేమి. అసహిష్ణువైన adj. Impatient, unenduring. ఓర్వలేని, తాళలేని.

(p. 152) uḍuku uḍuku. [Tel.] v. n. To boil, to bubble with heat, to seethe. To be hot, feverish from heat, to boil with rage. ఉడుకు uḍuku. n. Boiling, ebullition, bubbling, heat. తాపము. ఉడుకు uḍuku adj. Hot. ఉడుకుబోతు uḍuku-bōtu. [Tel. ఉడుకు+పోతు] n. An envious wretch ఓర్వలేనివాడు, ఈర్ష్యాళువు. ఉడికించు uḍikinṭsu. v. t. To cause to boil, to debase, disgrace. To displease, offend, annoy. నొప్పించు, బాధించు. 'రిత్తయుపచారములనే నుత్తముడగుధర్మతనయు నుడికించితిదు ర్వృత్తులగు నాదుసుతులకు.' M. V. ii. 81.