(p. 1264) śrōta ṣrōta. [Skt.] n. A hearer, an auditor. వినేవాడు. M. XII. vi. 188. శ్రోతవ్యము ṣrōtavyamu. adj. Audible, fit to be heard or listened to. వినదగిన. శ్రోత్రము ṣrōtra-mu. n. The ear. చెవి. శ్రోత్రియుడు ṣrōtriyuḍu. n. A Brahmin well versed in the Vedas. He who is modest, docile, or well behaved. శిష్టుడు, వేదము బాగా వచ్చిన బ్రాహ్మణుడు, ఛాందసుడు. శ్రోత్రియము or శ్రోత్రియ గ్రామము ṣrōtriyamu. n. A village held at a favourable assessment, a present or donation of a village made to learned man.