(p. 902) bairāgi or బయిరాగి bai-rāgi. [for Skt. విరాగి.] n. A hermit or religious beggar. విరాగముగలవాడు. cf. వైరాగ్యము.

(p. 1183) virakti vi-rakti. [Skt.] n. Dislike, aversion, disinclination: a loathing or disgust at earthly enjoyments. విరాగము. సంతానము లేనివాని బ్రతుకేమిబ్రతుకని వానికి విరక్తిపుట్టినది he began to feel deep dissatisfaction at the thought that the life of the childless is no life at all. ఇందువల్ల ఆమెమీద ఆయనకు విరక్తిపుట్టినది this made him dislike her. విరక్తుడు vi-raktuḍu. n. One who dislikes or hates.

(p. 1184) virāgamu vi-rāgamu. [Skt.] n. Indifference to the world and the pleasures of sense; absence of desire or passion; stoicism, విరక్తి. విరాగుడు vi-rāguḍu. n. One who is indifferent to the pleasures of sense.

(p. 1229) vairāgi vai-rāgi. [Skt. from విరాగము.] n. An ascetic, a devotee; a monk. విరక్తుడు, బైరాగి. వైరాగ్యము vai-rāgyamu. n. Freedom from passion or worldly attachments, విరాగత్వము, విరక్తి. పురాణవైరాగ్యము the self restraint caused by reading pious books. ప్రసూతివైరాగ్యము the continence that impresses the mind of an accouchee. శ్మశానవైరాగ్యము the feelings of repentance caused by a funeral.