(p. 21) akṣaya akshaya. [Skt.] adj. Durable, permanent imperishable. నాశనరహితమైన. అక్షయలోకము, the undecaying world, heaven. అక్షయపాత్రము akshaya-pātramu. [Skt.] n. (lit. the inexhaustible vessel.) A cup for receiving alms, a beggar's dish. బిచ్చమెత్తుకొనే పాత్ర Alms given to a brahmin beggar.

(p. 69) abhighātamu abhi-ghātamu. [Skt.] n. Striking together, collision. తగలడము, తాకుడు, దెబ్బ, కొట్టుకోవడము, అదరడము, అభిఘాతజ్వరము fever caused by exhaustion.

(p. 87) alata or అలంత alata. [Tel. from అలయు] n. Fatigue, exhaustion, weariness. బడలిక.

(p. 87) alamariñcu or అలమరు alamarinṭsu. [Tel.] v. n. To be wearied or exhausted. ఆయాసపడు to grieve చింతపడు 'ప్లవగంబట్లల మరి మే నవశంబగుటయు త్యజించెనసువుల.' P. i. 137.

(p. 89) alupu or అలపు alupu [Tel. from అలయు.] n. Fatigue, exhaustion, weariness. బడలిక, ఆయాసము. T. iii. 9.

(p. 103) astamayamu or అస్తమానము astamayamu. [Skt.] n. Sunset, evening. ప్రొద్దుక్రుంకడము. ఇసుక కమ్ముకొని లోకమంతా అస్తమానమైనట్టున్నది clouds of sand obscured the face of nature. అస్తమించు astamiṭsu. v. n. To set, to draw towards evening. ప్రొద్దుక్రుంకు మబ్బుకమ్ముకొని లోకము అస్తమించినట్టున్నది the world is enveloped in shade. అస్తమితము astamitamu. adj. Set, as the sun. క్రుంకిన. అస్తము astamu. [Skt.] adj. Set, cast, thrown, disappeared, lost, gone. క్రుంకిన, పోయిన, మరుగైపోయిన, అస్తబలుడు he who is exhausted. అస్తము n. An imaginary mountain in the west behind which the sun is believed to set. అస్తాచలము, అస్తాద్రి astachalamu. n. The western mountain. అస్తమయపర్వతము.

(p. 149) ukku ukku. [Tel.] n. Steel. Strength, courage, pride, vigour, potency. అయస్సారము, బలము, శౌర్యము. Steadiness. స్థైర్యము. తెలగ ఉక్కు. A very tough sort of steel. R. v. 197. ఉక్కు తీగె ukku-tīge. n. Steel wire. ఉక్కుతునక or ఉక్కుముక్క ukku-tunaka. n. A bit of steel, a brave, sharp or active man. ఉక్కు ముఖి ukku-mukhi. n. The crimson crested barbet, or coppersmith bird, Xantholaema haemaxtocephala. (F.B.I.) ఉక్కుసున్నము ukku-sunnamu. n. Ashes of calcined iron, scoriæ calx. ఉక్కడగించు or ఉక్కడచు ukkaḍaginṭsu. v. a. To crush one's pride, to humble: to dishearten. ఉక్కడగు ukkaḍagu. (ఉక్కు+అడగు) v. To sink or faint. To be disheartened. ఉక్కరి ukk-ari. (ఉక్కు+అరి) A man, a hero. శూరుడు, ధీరుడు. ఉక్కరు ukk-āru. (ఉక్కు+అరు) v. n. To ebb (as strength), to be exhausted, to faint. To lose one's vigour. ఉక్కుచెడు. To die. చచ్చు. ఉక్కరి having lost vigor. సామర్థ్యము లేకపోయి. ఉక్కుమడగు ukku-maḍagu. v. i. To lose vigor. To die. ఉక్కమడచు to kill.

(p. 152) uḍugu uḍugu. [Tel.] v. n. To fall away, grow thin, lean or emaciated, decrease, to be cast off, to be removed as a stone or chain: to be exhausted. To pause, halt, stop. To cease, abate, leave, quit, or relinquish anger. To cease or depart as desire. To be shaken (as a resolution.) M. II. if. 126. కానుపు ఉడిగినది breeding has ceased. ఉడుగక ceaselessly, incessantly, without intermission. ఎగతెగక. ఉడుకువ uḍukuva. [Tel. ఉడుగు+కువ] n. Cessation. Rest. ఊరట, ఉపశమనము. ఉడిగించు uḍiginṭsu. [Tel. causative of ఉడుగు] v. a., To weaken, to lower or starve. To loosen. To turn out, cause to leave, &c., to check, stop, bridle. To remove, do away with. పొగొట్టు.

(p. 204) aipōvu ai-pōvu. [Tel. for అయిపోవు] v. t. To be done, finished, exhausted.

(p. 234) kaḍagaṇḍlu kaḍa-gaṇḍlu. [Tel. కడ+కండ్లు.] n. Plagues, calamities, evils, dangers, afflictions, miseries, scrapes, troubles. కష్టములు, తొందరలు, శ్రమలు. నానాకడగండ్లుపడ్డారు they were exhausted or knocked up. నానాకడగండ్లు పెట్టినారు they handled him roughly. కడగండ్లమారి a troublesome fellow కష్టశీలుడు.

(p. 261) kaḷa or కల kaḷa. [Skt.] n. A degree, or sub-division. భాగము. That which proceeds by degrees, as effect, virtue, potency, influence, inclination. A ray or light. Look or appearance. A phase of the moon, of which the Hindus reckon sixteen. The degree in which one night's moon-light differs from that of the next. ముప్పది కాష్ఠలకాలము. చంద్రునిలో పదునారవ భాగము. In Telugu Grammar, a word that does not end with an N sound. A note, as being a subdivision of music. The nerves or ticklish parts of the body. దీపముయొక్క కళ the brightness of lamp. అతని ముఖ కళ his air, the effect of his features. పిచ్చికళ a look of madness. క్రూరకళ an angry look. నిద్రకళ drowsiness. కళాస్థానములు the nerves. 'కళలు చెమ్మగిలన్.' (T. ii. 82.) her heart melted: it touched her to the quick. ఈ గాడ్పుకళలనన్నిటిని పీల్చుచున్నది this burning wind exhausts the spirits దేహకళావ్యత్యయము a morbid affection: an injured constituion. దానికళ బహు బాగా ఉన్నది She has a very pretty air. పెద్దదయ్యేటప్పటికి కళవచ్చినది She is growing very pretty. కళ [Tel.] n. A swoon. మూర్ఛ. A twig చెమ్మ.

(p. 317) koṭṭu koṭṭu. [Tel.] n. A blow, a stroke. దెబ్బ. A storehouse, a godown. సామగ్రులుంచెడిగడి. A jail. కొట్టుడుబిళ్ల ko&ttod&ttod;u-biḷḷa. n. A taw, at marbles. కొట్టుపడు koṭṭu-paḍu. n. To be knocked up or exhausted or spent. వ్యయమగు. కొట్టులాడు or కొట్లాడు koṭṭul-āḍu. v. n. To fight. పోట్లాడు. To dispute or squabble. కొట్టులాట or కొట్లాట koṭṭul-āṭa. n. Fighting a row. పోట్లాట. కొట్లమారి koṭla-māri. n. An ill-used man. కొట్లుపడు స్వభావము గలవాడు

(p. 338) klāmyat klāmyat. [Skt.] adj. Wearied, exhausted. బడలిన. P. iv. 331.

(p. 340) kṣīṇamu kshīṇamu. [Skt.] adj. Wasted, emaciated, decayed, exhausted, slender, thin. క్షయించిన, హీనమైన, కృశించిన, నశించిన, మదక్షీణోనాగః an elephant which is emaciated in its rut. క్షీణైపుణ్యేమర్త్యలోకంవిశంతి when their stock of merit [enjoyed by good men] is exhausted, they drop [in the shape of falling stars] again into mortal life. క్షీణపుణ్యులు those whose merit is exhausted. అక్షీణ undiminished. Vasu. i. 7. క్షీణము n. Decline, decay, decrease. క్షయము, తగ్గు. ఆయుఃక్షీణము the decline of one's age. ధనక్షీణము decrease of wealth. క్షీణత or క్షీణత్వము kshīṇata. n. Slenderness, thinness, emaciation, decay. కార్శ్యము, నాశము. క్షీణించు kshīṇinṭsu. v. n. To be wasted, emaciated, decayed. కృశించు, సన్నగిల్లు, నశించు, క్షీణమగు.

(p. 366) gāsi gāsi. [Tel.] n. Fatigue, distress. శ్రమము. గాసిపడు to suffer pain, to sorrow: to labour. బాధపడు. గాసిపడ్డ exhausted, wearied, కష్టపడ్డ. గాసిచేయు gāsi-chēyu. v. t. To destroy. నాశముచేయు. గాసియగు to be destroyed. నాశమగు. గాసిపెట్టు gāsi-pēṭṭu. v. a. To harass, annoy బాధించు. గాసిలు or గాసిల్లు gāsilu. v. n. To labour: to be exhausted or harrassed. బాధపడు, శ్రమపడు. To get angry కోపపడు. R. II. 36. IV. 23. V. 168. 187. V. P. vii. 253.